Olgunlaşma Enstitüleri ve Halk Eğitim Merkezleri Milli Eğitim Bakanlığı bünyesindeki Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğüne bağlı yaygın eğitim veren kurumlardır. Her yaş ve her eğitim düzeyinden öğrenciye el sanatları vb. mesleki eğitimler vermektedirler. Araştırmada kurumların tarihi ve eğitim içerikleri hakkında bilgilere yer verilmiştir. Bu çalışmada Olgunlaşma Enstitüleri ve Halk Eğitim Merkezleri’nde verilen el sanatları ve nakış eğitimleri üzerinden kurumların tasarıma yaklaşımları, temel tasarım bilgisinin kullanımı ve kurumlardan eğitim alan öğrencilerin edindiği beceri düzeyi ile tasarım bilgisi incelenmiştir. Bu bilgiler ışığında Endüstriyel Tasarım Bölümü ile tasarım anlayışı açısından ne gibi benzerlik veya farklılıklarının olduğu araştırılmak istenmiştir. Karşılaştırmanın gerçekleştirilebilmesi için her iki kurumdan birer nakış öğretmeni ve iki kurumda da nakış eğitimi almış bir öğrenci ile yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilip bahsi geçen konularda katılımcı görüşleri alınmış ve kurumların el işinin yanında tasarıma dair teorik bilgilerin de ne kadar aktarılabildiği incelenmiştir. Tasarımın ve tasarım yapılabilmesi için de bu konuya özel eğitimin her iki kurumun öğretim elemanları tarafından da önemsendiği görülmüştür. Öğrenciler için de bu konuların, çıkardıkları işler açısından önemli olduğunun farkında oldukları anlaşılmıştır. Diğer yandan Olgunlaşma Enstitüsü’nde alınan tasarım eğitiminin daha kapsamlı olduğu ve eğitim açısından Endüstriyel Tasarım’a daha çok benzediği görülmüştür.

Keywords - Tasarım, Endüstriyel Tasarım, Olgunlaşma Enstitüsü, Halk Eğitim, el sanatları

[1] K. Friedman, “Theory construction in design research: criteria: approaches, and methods,” Des. Stud., vol. 24, no. 6, pp. 507–522, 2003.

[2] H. Pirim, “Yapay zeka,” J. Yaşar Univ., vol. 1, no. 1, pp. 81–93, 2006.

[3] P. Rawson, Design. 1987.

[4] S. Toros, “YARATICI ENDÜSTRİLER VE ENDÜSTRİYEL TASARIM: KAVRAMLAR VE OLGULAR,” HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ İLETİŞİM FAKÜLTESİ KÜLTÜREL ÇALIŞMALAR DERGİSİ, vol. 8, no. 1, pp. 311–329, 2021.

[5] B. Bürdek, Design: History, Theory and Practice of Product Design. 2005.

[6] WDO, “DEFINITION OF INDUSTRIAL DESIGN.” https://wdo.org/about/definition/.

[7] KHK 554, “554 Sayılı Endüstriyel Tasarımların Korunması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (KHK 554),” Resmi Gazete, 1995.

[8] 6769, “6769 Sayılı Kanun Sınai Mülkiyet Kanunu,” Resmi Gazete, 2017.

[9] S. Savaş, “Türk Dünyasında Eğitim Alanındakı Gelişmeler ve Yenilikler,” J. Azerbaijani Stud., pp. 269–283, 2009.

[10] B. Akyol, T. Yavuzkurt, and U. Mehmet, “PISA SINAVINDA BAŞARILI OLAN ÜLKELERDE (SİNGAPUR, FİNLANDİYA VE JAPONYA) YETİŞKİN EĞİTİMİNİN ÖRGÜTLENMESİ VE TÜRKİYE KARŞILAŞTIRMASI,” DİCLE ÜNİVERSİTESİ Sos. BİLİMLER ENSTİTÜSÜ DERGİSİ, vol. 12, no. 24, 2020.

[11] M. Özengi, “Halk Eğitimi Merkezlerinin Kursiyer Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi: Amasra Halk Eğitim Merkezi Örneği,” Bartın Üniversitesi, 2017.

[12] B. Yeaxlee, Lifelong Education, A Sketch of the Range and Significance of the Adult Education Movement. London: Cassel and Company Ltd., 1929.

[13] J. Field, “Lifelong education,” Int. J. Lifelong Educ., vol. 20, no. 1/2, p. 5, 2001.

[14] R. Miser, Yaşamboyu Öğrenme Kavram ve Bağlam. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Mezunları Derneği Yayını Ayrıntı Basımevi, 2013.

[15] M. Doğan, Eğitim Ve Katılım. TC Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı., 1997.

[16] T. Ertan and M. Akın, “Kız Teknik Eğitim-Öğretiminde bir örnek: Ankara Olgunlaşma Enstitüsü,” Ankara Üniversitesi, 2011.

[17] S. Gürçayır Teke, “Seçkinleştirilen El Sanatları ve Geleneğin Sınırları: Olgunlaşma Enstitüleri Örneği,” Milli Folk., vol. 29, no. 116, pp. 58–72, 2017.

[18] A. Ekinci and S. Bozan, “Öğretmen Performans Değerlendirme Sürecine İlişkin Okul Müdürü ve Öğretmen Görüşlerinin Değerlendirilmesi : Nitel Bir Çalışma,” Mukaddime, vol. 9, no. 2, pp. 213–240, 2018.